Kulumun Kulu (KISSADAN HİSSE)

Padisah, Kulumun Kulu

Devrin birinde padisahin biri Ramazan ayi geldigi vakit, Ikin­diden sonra aksama kadar davulcularin senlik yapmalarini ve çalgilar çalmalarini emrederdi. Bununla hem günün tez geçme­sini ve hem de açligin tesirini anlamamasini saglamak, isterdi.

Çünkü oruç ekseriye ikindiden sonra insana siddetle tesir eder. Iste yine bir Ramazan ayinda padisah oruçtan fazla etkilenmemek için bu sekilde emretmisti. Bir gün böyle vaziyette iken oradan bir kâmil zat geçer. Bakar ki çalgilar çaliniyor, davullar vurulu­yor, adeta kiyamet kopuyor. Kendi kendine; “Su kötülügü kaldir­maliyim ve bu padisahi bu gafletten uyandırmaliyim. Çünkü bu an if­tar ânıdır. Rahmet ve magfiretin costugu bir zamandır. Bu çesit hareketler Müslümanlara yakışmaz” der.

Padisahin sarayina gider, çalgilari susturmak ve neselerine son vermek ister. Padisah da onu o anda saraydan seyreder. Padisah ihtiyarin yakalanmasini emreder, adami huzuruna çagir­tir ve kendisine söyle sorar:

-Su münasip olmayan işi niçin işledin?

Ihtiyar:

-Bu is kötü bir istir. Biz kötü isleri kaldirmakla memuruz der.

Padisah:

-Benden korkmadin mi?

Ihtiyar;

-Senden bana gelecek olan seye sabrederim. Nitekim Allah Kur'an'da "sana gelen seye sabret" buyurdu. Ben senden asla korkmam. Çünkü sen kulumun kulusun.

Padisahin etrafindakiler:

-Bu adam aklini kaybetmis, diye fisildamaya basladilar.

Ihtiyar:

-Hayir, ben aklimi kaybetmedim. Bi­lakis, hakikatte o, kölemin kölesidir. Sen kölemin kölesisin. Çünkü insanlar iki kisimdir:

Birincisi; nefsi maglup, kendisi galip olandir ve nefsini istedigi tarafa çevirebilir.

Ikincisi ise: Nefsi kendisine galip ve üzerine amir kimsedir.

Ey padisah! Simdi düsün, sen bunlarin hangisindensin?

Padisah:

-Ikincisiyim, der.

Ihtiyar:

-Nefis kulumdur, sen de nefsin kulusun. Yani sen ku­lumun kulu oldun, der.

Ihtiyarin bu sözleri üzerine padisah son derece müteessir olarak derhal tövbe edip pisman olur. Ihtiyara da bir takim ik­ramlar da bulunur.