Yol Parasi
Ege Üniversitesi Tip Fakültesi Hastanesi dahiliye uzmani Sibel Boyvada’ya 1999 yilinda bir hasta gelir, yasli bir köylü teyze. Hastane tiklim tiklim kalabaliktir. Sibel, hastayi muayene eder ; kesin teshis için bazi tahliller gereklidir. Kadina gerekli talimatlari verir, “ Su, su tahlilleri yaptir, gel” der. Yasli teyze basini öne eger, ve konusmaz. Sibel tekrar “ Hadi teyzecigim bu tahlilleri yaptir, gel, ben sana gerekli tedaviyi baslatacagim.” Der. Teyze basini yerden kaldirir, aglamaya hazir gözlerle “ Doktor hanim, benim köye dönecek param yok. Nasil yaptirayim o tahlilleri?” deyince, Doktor Sibel ‘in yapacak birçok isi olmasina ragmen, birakir isini, alir teyzeyi koluna, koridor koridor dolasirlar tahlilleri tamamlarlar.
Tekrar dahiliye bölümüne gelirler. Sibel gerekli ilaçlari yazar, tedavisi için gerekli tembihleri de yapar.
Bu Egeli yasli köylü teyze, doktor hanimi dinlerken hep gözleri yerdedir.
Tam teyze gidecekken, Sibel’in aklina “yol parasi” lafi gelir. “Teyze, al bakalim bu parayi” diyerek köye gitmesine hayli hayli yetecek bir para verir. Teyze önce almak istemez; ama sonra “ Yavrum, köye dönecek param yoktu, sag ol, Allah senden razi olsun kizim” diye tesekkür üzerine tesekkür ederek ayrilir.
Dr. Sibel, sira bekleyen onlarca hastayla ilgilenmeye, muayenelerine devam eder.
Aradan bir saat kadar bir süre geçer. Sibel bir bakar ki teyze kan ter içinde, kalabaligi yarmis, oflaya pofluya geliyor. Ege Üniversitesi Hastanesi’nden Bornova anayolu o yasta bir hanim ,için az buz bir yol degildir.
Sibel saskin, herhalde bir kagidini veya reçetesini unuttu diye düsünür. “ ne oldu teyze?” diye sorar.
Teyzenin yüzünde koca bir gülümseme vardir bu sefer.
“Kizim, ben anayola çiktigimda bir köylüme rastladim. Meger o, minibüsle zaten köye dönüyormus. O beni köyüme götürecek. Sen parani al kizim. Çok sag ol. “
Bu sefer Sibel Boyvada’nin gözleri dolar. Teyzeyi öper, koklar gönderir.
O aksam Allah’a dua eder, hala dürüst insanlar var oldugu için.
Sibel Boyvada, Ege Üniversitesi Tip Fakültesi Hastanesi’nde çok basarili bir doktor. Aslinda beni bu basarisi pek ilgilendirmiyor.
Insanlara yardim etmek için yesil gözlerinin ardinda hep bir isik var, o ilgilendiriyor. Çok insan tanidim gözlerinde hiç o isik yoktu. Gözünde o isik olanlari hep tanirim, azdirlar; ama hayatinizi aydinlikla doldururlar. Belki de hepimizin kalbinde o isik var; ama yavas yavas söndürüyorlar. Olanlarin da gözlerinden disari yansimiyor.
Allah’im, sen çocugumun kalbine de o isiktan yerlestir. Gözlerinden dünyaya yansimasini ise, bana birak. Söz veriyorum, gözüne o bulanik perdenin inmemesi için çok çalisacagim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder