Trabzonlu
Temel Ağa'nın, sevgili torunu Eda'ya verilen ödev ile başı derttedir.
Eskişehir'e göç eden arkadaşı Cemal'e başına gelenleri yazar:
Cemalcuğum, hani benim küçük torun var ya. Geçen akşam, geturdi
ödevini önüme koydi. Bi yandan da aglay. Zaten dertlerini hep bağa açayi.
Dedi ki; 'Habunlari anliyamadum. O yüzden da yapamadım. Yarin ögretmen beni dövecek.'
Dedum ki; 'Aglama usagum, bunun içun ögretmen adam dövmez. Simdi oni çözeruk.'
Ne mümkün Cemal kardasum:
Bi tirenlan, bi otobos ayni istasyondan kalkmislar. Tiren otobostan
üçte bir daha hizli gidiy. Otobos iki yerde onbeser dakka istirahat
vermis. Tiren da bi yerde durmis, 20 dakka su almis. Otobos saatte 60
kilometro gidiymis. Tiren 5 saat sonra gidecegi yere varmis. Otobos ise
ne vakit sonra oraya varacakmis. Ograstum yapamadum.
Uşak ağlayi.
Derken bubasi geldi. O da çözemedi. Diyrum oga ki, ' damat, senun
tanidugun tahsilli bi otobos sofori var ise oga soralim, belki o
bilebilur. Yahutta sabah olsun ben usagi soforler cemiyetine götüreyum.
Onlar arasinda belki tirenle yaris etmis bi sofor vardur da bize nasihat
verur. 'Ha, biz bi yandan da usaga tireni tarif ediyruk.
Tiren görmemis ki...
Ne anasi görmis, ne bubasi. Ben da bi tek askerlukte Erzurum'dan
Sivas'a gittiydum. Neysa kardasum, o gece çok kizdum. Diyeceksun ki
niye?
Usak daha incir agacindan duti ayiramay; mezgiti gosteriyrum,
hamsi diy; efendum, yumurtanun fabrikada yapilduguni sanay. Biz gelduk
araba yaristiriyruk. Yani efendi, otobos saatinda varsa ne olur, geç
varsa ne olur? Gurbetten yolci mi bekliysun? Eger varacagi saat
onemliysa, edersun yazihaneye bi telefon, derler saga otobosun inecegi
zamani.. Bu kadarluk mesele içun sabiyi subyani niye telef edersun?
Uşacuklarda şarki yok, türki yok, oyun yok; dayamis matamatigi.
Ayiptur, günahtur ...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder