Devesine
binmiş olarak çölü aşmaya çalışan bir bedevî, yolda dudakları
susuzluktan kurumuş yaya bir adama rastlamış. Yaya adam bedevîyi görünce
ondan su istemiş. Bedevî de insanlık edip devesinden inmiş ve ona su
vermiş. Kana kana su içen adam
susuzluğunu giderdikten sonra,birden bedevîyi itmiş ve deveye atladığı
gibi kaçmaya başlamış. Bu duruma hayret eden bedevî,arkasından şöyle
seslenmiş:
-“Hey yolcu! Tamam deveyi al git,ama senden bir ricam var. Sakın bu olayı başkasına anlatma!” Bu isteği tuhaf bulan hırsız adam biraz duraklamış ve nedenini sormuş. Bedevînin verdiği cevap ilginçmiş. Şunu söylemiş:
-“Eğer bunu başkasına anlatırsan, bu her yerde duyulur ve insanlar bir daha çölde susuz kalmış birini gördüklerinde ona yardım etmezler.”
*İyiliğe karşı iyilik, herkesten beklenen doğal bir davranıştır. İyiliğe karşı kötülük, insanlıkla bağdaşmayan ahlak dışı bir tutumdur. Kötülüğe karşı iyilik ise, sadece seçkin ve erdemli insanların işidir.
-“Hey yolcu! Tamam deveyi al git,ama senden bir ricam var. Sakın bu olayı başkasına anlatma!” Bu isteği tuhaf bulan hırsız adam biraz duraklamış ve nedenini sormuş. Bedevînin verdiği cevap ilginçmiş. Şunu söylemiş:
-“Eğer bunu başkasına anlatırsan, bu her yerde duyulur ve insanlar bir daha çölde susuz kalmış birini gördüklerinde ona yardım etmezler.”
*İyiliğe karşı iyilik, herkesten beklenen doğal bir davranıştır. İyiliğe karşı kötülük, insanlıkla bağdaşmayan ahlak dışı bir tutumdur. Kötülüğe karşı iyilik ise, sadece seçkin ve erdemli insanların işidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder