Onca kırıklık, onca acı, onca hüzün...
Yaralarımıza üfleye üfleye birşey yok diyoruz...
En çok kendimizi kandırıyoruz...
Çok şey var aslında,
Üflamayi bırakıp koşmaya başlarsam, bir daha asla susmayabiliriz ...;
Öyle çok çünkü kan kaybım, o kadar büyük kendime olan yalanım...
HAYAT diyorum SUSUSYORUM....
Nefesim Lazım Çünkü Bana Yaralarımı Üflüyorum ... :((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder