Bu Blogda Ara

18 Temmuz 2013 Perşembe

BEN HIÇ INSAN KAYBETMEDIM. SADECE ZAMANI GELDIGINDE VAZGEÇMEYI BILDIM O KADAR.

Ne hesabini veremeyecegim bir günüm oldu ne de vicdanimi lekeleyen bir geçmisim… Ne hissettiysem onu söyledim , onu yasadim. Yasadigim bir tek andan bile pismanlik duymadim. Asla keskelerim olmadi. Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadim. Karsima bazen gerçek yüzler, bazen sahteler çikti ama olsun ben yine sadece hislerimle yasadim. Asla sevmedigim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karsiligini beklemedim. Dostluguma deger biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sinir çizmedim. Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim. Bazen çok kirildim, bazen belki de kirdim ama hata insana mahsustur dedim. Affettim , af diledim. Kimileri birden fazla kirdilar kalbimi ama ben onlari yinede affettim. Onlar belki beni saflikla yargiladilar. Belki de içten içe sinsice güldüler ama asil unuttuklari suydu: Ben aldanmadim. Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadilar. Bir insan kaybinin ne oldugu bilemedikleri için… Kaybetmek onlar için bir aliskanlik haline geldigi için… OYSA BEN HIÇ INSAN KAYBETMEDIM. SADECE ZAMANI GELDIGINDE VAZGEÇMEYI BILDIM O KADAR.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder