Bektaşi dervişi Mehmet, olur olmaz her şeye söver sayardı. Baba onu bu huyundan vazgeçirmeye çalıştı, başaramadı. Sonunda ona iri bir bakla verdi.
- Bunu dilinin altına koy, söveceğin zaman baklayı anımsar vazgeçersin, dedi. Bunun yararıda oldu. Derviş Mehmet sövmeyi azalttı.
Bir gün baba ile Mehmet bir ziyaretten tekkeye dönerken yağmur bastırdı ıslandılar. Hızlı adımlarla yürürlerken, sokağın köşesinde bir evin kafesi vuruldu. Durdular. Bir kadın seslendi beklemelerini rica etti. Beklediler. Yağmur devam ediyor ve onları ıslatıyordu. Onbeş dakika kadar geçti, kafese yeniden vuruldu. Kadın :
- Size zahmet oldu tavukları kuluçkaya yatırmıştım da, Bektaşi dervişlerine bakarsan civcivler tepeli çıkar demişlerdi, sizi onun için beklettim.
Kadın kafesten çekildi. Baba iliklerine dek ıslanmışlığın verdiği öfkeyle :
Mehmete dönüp :
- Çıkar ağzından baklayı :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder